Janneke (41)

Janneke woont 8 jaar in Oosterbeek. Beroepsmatig is ze actief als GZ-Psycholoog. Daardoor staat ze veel in contact met mensen en is ze geïnteresseerd in wat mensen beweegt, waar ze tegenaan lopen en hoe ze kunnen werken aan hun veerkracht of zelfoplossend vermogen. Dat is ook een van haar drijfveren om zich in te zetten voor vluchtelingen.

Toen het azc in Oosterbeek 3 jaar geleden de deuren opende, meldde Janneke zich direct aan als vrijwilliger bij SAMEN in Oosterbeek. Er was geen twijfel, ze wilde wat voor de bewoners doen. Vooral voor de kinderen. Ze organiseert leuke activiteiten en gaat geregeld met kinderen en jongeren op pad. Dat geeft haar veel voldoening.

Backpacken

Janneke: “Mijn motivatie om hier in Oosterbeek een bijdrage te leveren heeft meerdere redenen. In mijn jonge jaren backpackte ik door het Midden-Oosten. Ik bezocht Libanon, Syrië, Jordanië, Egypte. Dat maakte veel indruk op mij. Het zijn van oudsher stuk voor stuk prachtige landen. De oude culturen, de mensen, ik was zeer onder de indruk. De oorlog in Syrië bijvoorbeeld heeft veel stuk gemaakt, zo jammer.”  Maar Janneke heeft nog een reden om als vrijwilligster in het azc te helpen: “Voordat ik in Oosterbeek kwam woonde ik in Arnhem, vlakbij de koepelgevangenis. Een leuke (volks)buurt. Daar was destijds ook tijdelijk een azc gevestigd. Over verbinding gesproken…de buurt nam het initiatief om de bewoners af en toe uit te nodigen om mee te eten. Dat was niet alleen erg leuk, ook leerzaam. Je gaat elkaar beter begrijpen. Die betrokkenheid van veel omwonenden vond ik super.”

Missie

Wat doe je allemaal bij het azc hier? Janneke: “Ik organiseer leuke uitjes of ‘doe dingen’ voor de kinderen. Dat doe ik namens SAMEN in Oosterbeek KIDO. Van karten, wandklimmen, spelletjes tot pleintjesvoetbal. Ik vind het dan heerlijk om te zien dat ik ze zie genieten. Maar wat nog mooier is, vaak neem ik mijn eigen drie kinderen mee, ook de pasgeboren jongste aanwinst in ons gezin. Dat vinden de kinderen daar zo leuk. Als de baby een keer niet mee is, vragen ze gelijk waar ze is, haha. En…als mijn eigen kinderen met bijvoorbeeld Syrische kinderen spelen, zijn er geen grenzen. Die begrijpen elkaar direct. Er is gelijk connectie. Kinderen zijn gelijkwaardig, waar ze ook vandaan komen. Dat is zo mooi om te zien en te ervaren. Was het tussen volwassenen ook altijd maar zo, denk ik weleens.”